Кафісма 6

Псалом 37

Псалом Давіда. Прыгадванне суботы.

Божа, да не ў лютасці Сваёй выкрывай мене, Не ў гневе Тваім пакарай мяне.

Бо стрэлы Твае пранізалі мяне, Ты паклаў на мне руку Сваю.

Няма вылячэння плоці маёй ад гнева Твайго, Няма супакою ў касцях маіх ад грахоў маіх.

Бо злачынствы мае перасягнулі галаву маю, І цяжар гэты вялікі гняце мяне.

Смярдзяць і гніюць раны мае Ад шалёнай утрапёнасці маёй.

Пакутаваў і знямогся зусім, Увесь дзень наракаючы хаджу.

Бо нутро мае ў запаленні, І няма вылячэння плоці маёй.

Саслабеў і сагнуўся да зямлі, Выў ад пакут сэрца майго.

Божа, перад табою ўсе жаданні мае, І кожны стогн сэрца майго перад Табой.

Сэрца мае ў замяшанні, пакінула мяне моц мая, І святла для вачэй маіх — і яго няма ў мяне.

Сябры і суседзі мае сталі супраць мяне, І блізкія мае ад мяне адышлі.

І ўзмацніліся шукаючыя душы маёй, і шукаючыя ліха мне дамаўляюцца І падман увесь дзень задумляюць.

А я, як глухі, не чую, І, як нямы, не адкрываю вуснаў сваіх.

І быў як чалавек не чуючы, І не маючы ў вуснах сваіх адказу.

Бо на Цябе, Божа, спадзяваўся, І ты пачуешы мяне, Божа мой.

Бо казаў: «Да не вясяляцца ворагі мае», — Што, калі пахіснуліся ногі мае, на мяне пышацца.

Бо я і да пакарання гатовы, Бо грэх мой заўсёды перад мною.

Беззаконне свае ўсім абвяшчу І пакаюся ў грасе маім.

Ворагі ж мае жывуць і замацаваліся больш за мяне, І памножыліся нянавідзячыя мяне без віны.

За дабро мае аддалі мне ліхам, Дабраспачыны абылгалі мае.

Не пакінь мяне, Божа, Божа мой, Не адыдзі ад мяне.

Паспяшай на дапамогу мне, Божа ратавання майго.

Псалом 38

Кіроўцу хору. Ідыюмфу. Псалом Давіда.

Казаў, засцеражуся на шляху маім, каб не грашыць сваім языком, Паклаў забарону вуснам маім, калі з’явіўся бязбожны каля мяне.

Знямеў і змірыўся і замоўк дзеля дабрыні сваёй, І грэх мой да мяне вярнуўся.

Распалілася сэрца мае, І ў разважаннях маіх узгарэлася полымя, і казаў у сабе:

Кажы мне, Божа, канец мой, і колькасць дзён маіх, Да зразумею, колькі мне засталося жыцця?

Вось як пядзямі замерыў дні мае, і колькасць іх як нішто перад Табой, Бо мітусня ёсць кожны чалавек жывы.

Як той прывід ходзіць чалавек і ўсё марна мітусіцца, Багацее і не ведае, каму застанецца гэта.

І зараз хто надзея мая як не Ты, Божа? І табою створана ўся існасць мая.

Ад усіх бяззаконняў маіх збаві мяне, На пагарду бязбожнаму аддаў Ты мяне.

Знямеў і не адчыняў я вуснаў маіх, Бо гэтак пажадаў Ты.

Аднімі ад мяне пакаранне Твае, Бо ад Тваёй моцнай рукі знікаю я.

Выкрываючы беззаконне, пакараў чалавека, І як павуцінне вытанчыў душу ягоную, бо мітусня ўсялякі чалавек.

Пачуй малітву маю, Божа, і маленне мае пачуй, Убачы слёзы мае, бо я перасяленец і іншаземец у Цябе, як бацькі мае.

Дай палягчэнне мне, і супакой мяне Перш, чым адыду і знікну.

Псалом 39

Кіроўцу хору. Псалом Давіда.

Калі цярпеў, то Бога чакаў, І пачуў мяне, і пачуў маленне мае.

І выцягнуў мяне з рову пакутаў, як з балотнай ціны, І паставіў мяне на цвёрдую зямлю, і накіраваў крокі мае,

І паклаў у вусны мае песню новую, песню Богу нашаму, Убачаць гэта шмат людзей і ўстрашацца, і пачнуць на Бога спадзявацца.

Шчаслівы чалавек, што спадзяецца на імя Божае І не глядзіць на мітусню і на шалёнствы марныя.

Шмат сатварыў Ты, Божа мой, і няма падобных да Цябе па цудах і думках Тваіх, Узвяшчаю і кажу — ім ліку няма.

Ахвяры і прынашэнні не жадаеш Ты, Вуха прыгатаваў мае, усеспаленняў за грэх не захацеў Ты.

Тады казаў я: «Вось я прыйду, Як пісана ў світку пра мяне,

Выконваць волю, Божа мой, Тваю я пажадаў, Закон Твой усярэдзіне нутра майго».

Я дабраўзвесціў праўду ў царкве вялікай, І вуснам я сваім не забараніў, Ты ведаеш, Божа.

Праўду Тваю не схаваў у сэрцы сваім, і ратаванне Твае казаў, Не схаваў дабрыню Тваю і ісціну Тваю сярод рады людзей.

Але Ты, Божа, не пазбаві шчодрасці Тваёй ад мяне, Дабрыня Твая і праўда твая да будзе са мной.

Абышлі мяне бедоты шматлікія, і нагналі мяне бяззаконні мае, што цёмна ў вачах, Памножыліся яны больш валасоў маіх на галаве, і сэрца мае мяне пакінула.

Дабраспрыяй, Божа, уратаваць мяне, Паспяшай, Божа, дапамагчы мне.

Няхай пасаромяцца разам ўсе шукаючыя душу маю, каб забраць яе, Няхай звернуцца назад і пасаромяцца жадаючыя мне ліха.

Да маюць сорам тыя, хто гаворыць: «Вось табе, вось!»

Да радуюцца і вясяляцца тыя, хто шукае Цябе, Божа. І бясперапыну чакаючыя ратавання хай клічуць: «Да ўзвялічыцца Бог!»

А я жабрак убогі, але Бог апякае мяне. Памочнік і Абаронца, Божа мой, не запаволь.

Псалом 40

Кіроўцу хору. Псалом Давіда.

Шчаслівы, хто разумее бедных і ўбогіх, У дзень ліхі ўзгадае яго Бог.

Бог да захавае яго і да ўлагодзіць яго на зямлі, І да не аддасць у рукі ворагаў яго.

Бог дапаможа на ляжаку у хваробе яго, Перамяніць ложак хваробы яго.

Казаў я: «Будзі міласэрны мне, Божа, Ратуй душу маю, бо саграшыў перад Табой».

Ворагі казалі ў злосці пра мяне: «Калі ж нарэшце памрэ і загіне імя ягонае?»

Калі падыходзіў да мяне, то крывадушнічаў і грэх задумляў, Адыходзіў і дамаўляўся пра мяне.

Шапталіся разам пра мяне ўсе ворагі мае, Задумлялі мне ліхадзейства:

Словы бяззаконня казалі на мяне, «Няўжо не паднімецца, хто спіць?»

Нават сябра мой, на якога спадзяваўся я, Які еў хлеб мой, і той падняў на мяне пяту.

Ты жа, Божа, будзі міласэрны да мяне Ўзнімі мяне, і я за ўсё аддам ім.

З таго зразумею я, што Ты міласэрны да мяне, Калі ворагі не парадуюцца пра мяне.

Мяне дачыніў за нязлоснасць маю І захаваў перад Сабой навекі.

Дабраславены Бог, Бог Ізраілеў Ад веку і да веку. Так, так.

Псалом 41

Кіроўцу хору. Павучэнне сынам Карэя.

Як лань імкнецца на крыніцы водныя, Так душа мая імкнецца да Цябе, Божа.

Прагне душа мая да Бога Моцнага, Жывога. Калі ж з’яўлюся перад тварам Божым?

Былі слёзы мае замест хлеба мне днём і ноччу, Калі казалі мне на ўсякі час: «Дзе ж твой Бог?»

Так памінаю і праліваю душу сваю, бо належыць мне прайсці ў сялібы дзіўныя Аж да хаты Бога з радаснымі спевамі і гучнымі святочнымі ўсхваленнямі.

Даколі ўсё смуткуеш, душа мая і даколі трывожыш мяне? Спадзявайся на Бога, якога слаўлю — ратаванне твару майго і Бога майго.

Але не супакоіцца душа мая, Бо ўзгадвала часы на зямлі Іарданскай і Ерманімскай, на гары малой.

Бездань да бездані заклікае голасам вадаспадаў Тваіх, Усе хвалі і валы Твае прайшлі нада мною.

У дзень запаведаў Бог міласэрнасць Сваю, А ноччу загучала песня мая і маленне маё да Госпада жыцця майго.

Кажу Богу: «Заступнік мой, навошта пазабыў мяне? Даколі наракаючы хаджу, калі абражае мяне вораг?»

Калі саслабелі косці мае, абражаюць ворагі мяне, Кажучы мне кожны дзень: «Дзе Бог твой?»

Даколі смуткуеш, душа мая, даколі трывожыш мяне? Спадзявайся на Бога, і праславім Яго, ратаванне твару майго і Бога майго.

Псалом 42

Псалом Давіда.

Судзі мне, Божа, і разваж цяжбу маю з народам бязбожным, Ад чалавека бязбожнага і хітрага збаві мяне.

Бо Ты, Божа, моц мая, навошта адрынуў мяне? Даколі наракаючы хажу, калі абражае мяне вораг?

Пашлі свет Твой і праўду Тваю, і накіруюць яны мяне, І прывядуць да гары святой Тваёй, і да селішча Твайго.

І падыду да ахвярніка Божага, да Бога, што вясяліў у юнацтве маім, Праслаўлю Цябе на гуслях, Божа, Божа мой.

Даколі бедаваць табе, душа мая? Даколі маркоціцца? Спадзявайся на Бога, бо я слаўлю Яго — ратаванне маё і Бога майго.

Псалом 43

Кіроўцу хору. Павучэнне сынам Карэя.

Божа, вушамі нашымі слухалі, як бацькі нашы ўзвясцілі нам Пра справу, што сатварыў Бог у дні іх, дні старажытныя.

Рука Твая панішчыла народы, а іх населіў, Нагнаў на плямёны бядоты і прагнаў іх.

Бо мы не мячом сваім атрымалі зямлю, і не сілаю сваёй уратаваліся яны, Але рукою Тваёй, і сілай Тваёй, і святлом твару Твайго, бо Ты дабраспрыяў ім.

Ты ёсць Сам Цару мой і Бог мой, Што запаведаў ратаванне Якаву.

Табою як рогам пераможам ворагаў нашых, Імем Тваім панішчым паўстаўшых на нас.

Не на лук мой спадзяюся, І не меч мой ратуе мяне.

Ратаваў нас ад варагуючых да нас І нянавіснікаў нашых пасароміў.

Богам хвалімся ўвесь дзень І імя Твае славім увесь век.

А зараз адышоў ад нас і мы пасаромлены, І няма сярод нас моцы Тваёй.

Звярнуў назад нас перад варожым войскам, І нянавідзячыя нас рабуюць дабро нашае.

Даў нас як авечак у снеданне, І па ўсім народам раскідаў нас.

Аддаў людзей сваіх задарэмна, Затрабаваў малы кошт за іх.

Аддаў на знявагу нас суседзям нашым, На смех і зняважанне жывучым вакол нас.

Зрабіў нас прыповесцю ў народах, Каб людзі ківалі ў наш бок галовамі.

Увесь дзень сорам свой бачу, Увесь день у сораме твар мой,

Ад голаса паклёпнікаў і абражальнікаў, Ад твараў ворагаў і ганіцеляў.

Усё гэты прыйшло на нас, Але не забылі Цябе, і не парушылі запаветаў Тваіх.

І не адвярнуліся ад Цябе сэрцы нашы, Ухіліў ад Сябе шляхі нашы.

Змірыў нас бядотамі І пакрыла нас цень смяротная.

Але хіба забудзем Бога нашага? І хіба ўздымем рукі да бога чужога?

Ці не Бог спагоніць за гэта? Бо ён бачыць захаванае ў сэрцы.

Ведай, Цябе дзеля забіваюць нас дзень і ноч, Зрабіліся быццам ягняты на закаленне.

Паўстані, чаго спіш, Божа? Ускрэсні і не пакінь назаўсёды.

Навошта адвярнуў твар Свой? Забываеш пра галечу нашу і скруху нашу?

Вось ператвараюцца ў попел душы нашы, І прыльнула да зямлі нутро наша.

Паўстані, Божа, дапамажы нам, І ратуй нас імя Твайго дзеля!

Псалом 44

Кіроўцу хору. Павучэнне сынам Карэя. Песня аб умілаваным.

Адрыгну сэрцам Маім слова добрае, распавем пра справы Мае Царскія, Язык мой, як кій кніжніка хуткапішучага.

Найпрыгажэйшы з сыноў чалавечых! Цячэ дабрадар з вуснаў Тваіх, Таму дабраславі Цябе Бог навекі.

Перавяжы мячом тваім бядро Свае, Волат, У прыгажосці і дабрыні Сваёй.

І наляцы, і паспяшай, і валодай дзеля праўды, дзеля млоснасці і ісціны, І дзіўна накіруе Цябе рука Божая.

Стрэлы Твае меткія, Дужы, падуць народы перад Табой, Праніжаш сэрцы ворагаў Тваіх,

Прастол Твой, Божа, навекі вечныя, Жазло праўды Тваёй — жазло Царства Твайго.

Палюбіў праўду і ўзнянавідзіў бяззаконне, Таму памажа Цябе, Божа, Бог Твой алеем радасці больш за датычных табе.

Смірна, алоя і касія на рызах Тваі, У чартогах вытанчэнных ўзвяселяць Цябе.

Дачкі цароў аддаюць гонар Табе, Паўстала Царыца па правую руку тваю у вопратках залатых, найпрыгажэйшая.

Пачуй, Дачка, і бач, і дахілі вуха Свае, І забудзь людзей Сваіх і хату бацькоў Сваіх.

Бо пажаданая Царом прыгажосць Твая, Бо Ён спадар Твой і пакланіся Яму.

І дачка Цірава з дарункамі, І мноства народаў паклоняцца твару Твайму.

Уся слава дачцы Цара складзена ў сховішчы, Упрыгожанная, апранутая ў золатую вопратку.

Прыйдуць да Цара дзевы ўслед Яе, Сяброўкі Яе прыйдуць да Цябе за Ёю.

Прыйдуць яны ў вясялосці і радасці, Увойдуць яны ў харомы Царскія.

Замест бацькоў Тваіх будуць сыны Твае, Паставіш іх панамі па ўсёй зямлі.

Успамяну імя Твае на ўсякім роду і роду. І ўславяць Цябе людзі ў векі і векі.

Псалом 45

Кіроўцу хору. Сынам Карэя. У тайне. Псалом.

Бог нам Прытулак і Моц наша, Памочнік у бядотах, што апанавалі нас вельмі.

Таму не напалохаемся, калі сатрасецца зямля, І горы ператворацца ў марскія глыбіні.

Шумелі і ўздымаліся воды, Сатрасаліся горы сілай Яго.

Плыні рэк увясяляць горад Божы, Асвяціў сялібу Сваю Вышні.

Бог пасярод яе і не парушыцца яна, Бо сам Бог дапамагае тут ад раніцы да раніцы.

Пазамяшаліся народы, паўхіляліся царства, Даў голас Свой Вышні, і пахіснулася зямля.

Бог сілаў з намі, Заступнік наш Бог Якава.

Крочце і бачце справы Божыя, Што Ён сатварыў па ўсёй зямлі.

Ён запыніць войны па ўсіх канцах зямлі, Панішчыць лукі, і паломіць зброю, і шчыты папаліць агнём.

«Спыніцеся і зразумейце, што Я ёсць Бог, Узнясуся ў народах, узнясуся на зямлі!»

Бог сілаў з намі, Заступнік наш Бог Якаўлеў.