Кафісма 11

Псалом 77

Павучэнне Асафа.

Слухай, народ, закон мой, Дахіліце вуха ваша да слоў вуснаў маіх.

Раскрыю для прыпавесці вусны мае, Вымаўлю прароцтвы ад спрадвеку.

Што чулі мы і даведаліся, Што бацькі нашы паведалі нам.

І не пазабылася гэта ў дзяцей у родзе іхнім, Што ўзвяшчаюць славу Божую, і моц Яго, і дзівы Яго, якія сатварыў.

І засведчыў Ён Якаву, і закон паклаў Ізраілю, І запаведаў яго бацькам нашым, і запаведаў перадаць яго сынам сваім.

Да ўзведае род іхні, Сыны народжаныя вырастуць і паведаюць сваім сынам.

Да пакладуць на Бога ўсё спадзяванне свае, І не забудуцца пра справы Божыя, і запавет Ягоны шукаць пачнуць.

Да не зробяцца, як бацькі іх, родам упёртым і мяцежным, Родам, што не выправіў сэрца свайго, і што не быў верным з Богам ў дусе сваім.

Сыны Яфрэма, што былі лучнікамі узброеннымі, Але збеглі з бітвы,

Не захавалі запаветаў Божых І ў законе Ягоным не сталі хадзіць.

І пазабылі пра дабрадзеянні Ягоныя І пра цуды Яго, што зрабіў ім.

І цуды для прабацькоў іхніх, Што сатварыў у Егіпце на палі Танеас.

Развёў воды марскія і правёў іх, Быццам у мех сабраў воды.

І кіраваў іх хмарай у дзень, І кіраваў іх у ноч святлом полымя.

Вывеў ваду з каменя ў пустэльні І напаі іх як з калодзежа глыбокага.

І звёў ваду з камяня, І ракою пацякла вада.

А яны за гэта пачалі грашыць Яму, Засмуцілі Вышняга ў пустэльні бязводнай.

І спакушалі Бога ў сэрцах сваіх, Каб даў ім ежу, якая па сэрцу іх.

І паклёп на Бога ўзвялі і казалі: «Хіба можа Бог зрабіць ежу ў пустэльні?

Адчыніў камень у пустэльні і пацякла вада плынямі воднымі, Але ж хіба можа хлеб даць ці прыгатаваць ежу для народа Свайго?»

Таму пачуў гэта Бог з пагардаю, І полымя ўзнялося ў Якаве, і гнеў зышоў на Ізраіль.

Бо не верылі Богу, Не спадзяваліся на ратаванне Яго.

І загадаў хмарам на небе, І адчыніў брамы неба.

І як дождж падаў ім ману для ежы, І хлеб нябесны даў ім.

Хлеб анёльскі елі людзі, Даў ежы ім досыць.

Узняў на іх вецер з апаўдня, І навёў сілай Сваёй паўднёвы вецер.

І звёў на іх, як пясок, Як пясок марскі птушак пярнатых.

І палі да іх вакол стана іх І вакол сяліб іх.

І елі і насычаліся вельмі, І насыціў жаданне іхняе.

І не мелі нястачы ў тым, что жадалі. Але яшчэ ежа была на вуснах іх,

Як гнеў Божы найшоў на іх, І знішчыў шмат за іх, і шмат выбраных Ізраіля зрынуў.

Але і пасля гэтага яшчэ грашылі, І не верылі цудам Ягоным.

І зніклі ў мітусні дні іхнія І гады іхнія прайходзілі марна.

Калі знішчалі іх, то шукалі Яго, І звярталіся да Яго, і малілі Яго.

І ўспаміналі, што Бог Дапаможца ім, І што Бог Узвышні — Збавіцель іхні.

І любілі Яго вуснамі сваімі, Але языком манілі Яму.

Сэрца іх не было правае перад Ім, І ў запавеце Ягоным не запэўніліся.

Але Бог шчодры, і забываў грахі іхнія, і не губіў, І вяртаў гнеў Свой, і не запалаў ўвесь гнеў Ягоны.

Ён помніў, што яны — плоць, Дух, што адыходзіць і не перамяняецца.

Колькі разоў засмучалі Яго ў пустэльні, Гнявілі яго ў зямлі бязводнай?

То звярталіся да Яго, то спакушалі Яго, І ўгняўлялі Святога Ізраілявага.

І забылі руку Яго ў дзень, Калі збавіў іх ад ганіцеляў,

Што паклаў зазнакі Свае ў Егіпце І цуды Свае на палі Танэас.

І перўтварыў у кроў рэкі іхнія і крыніцы іх, І не маглі піць.

Паслаў на іх пёсьіх мух, каб жаліць іх, І жабаў, каб паелі іх.

І аддаў згубе жыта іх, І працу іх аддаў да саранчы.

Пабіў градам вінішча іх, І смоквы іх — холадам.

Пабіў градам скот іхні, І маёмасць іх аддаў агню.

Даслаў на іх лютасць Сваю, Лютасць, гнеў і бядоты даслаў цераз анёлаў-загубцаў.

Паклаў шлях гневу Свайму і не пашкадаваў жыцця іх, І скот іх да смерці дадаў.

І знішчыў усё першароднае на зямлі егіпецкай, Усе спачыны іх у сялібах Хама.

І ўзняў, як статак оўчы, людзей Сваіх, І павёў іх па пустэльні.

І навучыў іх не палохацца, І ворагаў іх морам накрыў.

І прывёў іх на гору святыні Сваёй, На гору, што надбаў рукою Сваёй.

І прагнаў ад твару іх народы, і па жэрабю ім межы падзяліў, І засяліў у сялібы іх калена Ізраілявы.

Але спакушалі і прагняўлялі яны Бога Ўзвышняга, І адчыненняў Яго не захавалі.

Адвярнуліся і адпрэчыліся, Як і бацькі іхнія ператварыліся ў лук няверны.

І прагнявілі Яго курганамі сваімі І істуканамі сваімі абразілі Бога.

Пачуў і ўбачыў гэта Бог і абурыўся на Ізраіль. І пакінуў скінію Сіломску — сялібу, дзе Ён быў сярод людзей.

І аддаў у палон замчышчы іх, І маёмасць іх — у рукі ворагаў.

І аддаў пад меч народ Свой, І набытак Свой адрынуў.

Юнцоў іхніх пажэрла полымя, І дзевам іх не спяваў ніхто.

Святары іхнія пагінулі ад мяча, І ніхто не аплакаў удавіц іхніх.

І паўстаў, быццам ад сну, Бог, Буйны і моцны, быццам як ад віна.

І адкінуў ворагаў сваіх узад, Зрабіў панашэнне вечнае ім.

І адрынуў сялібу Іёсіфа, І род Яфрэма не выбраў.

А выбраў род Юдавы, Гару Сіён, што палюбіў.

І пабудаваў, як сялібу аднарога, сялібу Сабе, І на зямлі заснаваў яе навекі.

І выбраў Давіда раба свайго Сабе. І прыняў Яго ад статку оўчага.

Ад даяроў пасвіць Якава, раба Свайго, І Ізраіль, набытак Свой.

І стаў пасці іх нязлобным сэрцам, І рукой разумеючай кіраваў іх.

Псалом 78

Псалом Асафа.

Божа, прыйшлі паганыя на набытак Твой, Апаганілі храм святы Твой.

Ператварылі Ерасулім у сховішча гародніны, Кінулі трупы рабоў тваіх на снеданне птушкам нябесным, плоць прападобных Тваіх — звярам зямным.

Пралілі кроў іх, як ваду, вакол Ерусаліма І не пахавалі іх.

Ма сталі ганьбай для суседзяў нашых, Насміхаліся і зневажалі нас існуючыя вакол нас.

Даколі, Божа, прагнявіўся на нас? Калі ўзгарыцца полымем рэўнасць Твая?

Пралі гнеў Твой на народы не зведаўшых Цябе, І на царства, што не заклікаюць імя Твайго.

Бо пажэрлі Якава І зямлю яго спустошылі.

Не памінай нашых грахоў былых. Няхай ахіне нас шчодрасць Твая, Божа, бо збяднелі зусім.

Дапамажы нам, Божа, Ратаўніча наш, дзеля славы імя Твайго. Божа, захавай нас і ачысці грахі нашы імя Твайго дзеля.

Да не кажа паганы:«Ну і дзе ж Бог іх?» Да ўбачым сярод паганых помсту перад вачыма нашымі за кроў рабоў Тваіх.

Да дасягне да Цябе стогн вязняў, Па вялікай моцы Тваёй захавай сыноў забітых.

Аддай суседзям нашым у сем разоў за ганьбу іх у недра іх, Што ганьбілі Цябе, Божа.

А мы людзі Твае, Божа, авечкі пашы Тваёй навекі, З роду ў род узвесцім славу і хвалу Табе.

Псалом 79

Кіроўцу хору. На прыладах Шошанім Эдуф. Псалом Асафа.

Пастыр Ізраіля, учуй! Кіруючы, як статак оўчы, Іосіфа, седзячы на Херувімах, явіся!

Перад Яфрэмам, і Веніямінам, і Манасіяй уздымі моц Тваю, І прыходзь ратаваць нас.

Божа, звярніся да нас, Прасвятлі твар Свой і ўратуемся.

Божа, Уладар сілаў! Даколі гнявішся на малітву рабоў Тваіх?

Накарміў нас хлебам са слязьмі досыць Напаіў на слязьмі без меры.

Паклаў нас на ганьбаванне суседзям нашым, І ворагі нашы насміхаюцца з нас.

Божа, Уладар сілаў, звярніся да нас, І прасвятлі твар Твой да нас, і ўратуемся.

Вінаград з Егіпту прынёс, выгнаў паганых, І насадзіў яго

Расчысціў месца яму і насадзіў карэнні ягоныя, І ён напоўніў зямлю.

Пакрыла горы цень ад яго, І галіны ягоныя абвілі кедры Божыя.

Выцягнуў галінкі свае аж да мора, І нават да рэкаў галінкі яго.

Навошта зрынуў плот ягоны, Што абрываюць усе праходзячыя міма?

Пашкодзіў яго вяпрук дубраўны, І звер самотны паеў яго.

Божа сілаў, звярніся, і паглядзі, і бач, І наведай вінаград гэты,

І ўмацуй, што насадзіла рука Твая, І сына чалавечага, якога ўмацаваў Ты.

Бо выкапаны і папалены полымем, Ад пакарання Твайго пагінуць.

Няхай дабраспрыяе рука Твая чалавеку рукі Тваёй, І сыну чалавечаму, якога ўмацаваў Сабе.

І не адыдзем ад Цябе, І ажывіш нас, і імя Твае заклічам.

Божа, Божа сілаў, звярніся да нас, І прасвятлі твар Свой на нас і ўратуемся.

Псалом 80

Кіроўцу хору. На Гефскай прыладзе. Псалом Асафа.

Радуйцеся Богу, Памочніку нашаму, Усклікайце да Бога Якава.

Бярыце псалом і грайце на тымпану, І на псалціры прыгожай з гуслямі.

Затрубіце ў маладзік трубою, У дзень урачысты свята вашага.

Бо так загадана Ізраілю, Так вызначана Богам Якава.

Засведчыў Іёсіфу гэта, калі зыходзіў ён ад зямлі Егіпецкай, Дзе пачуў мову, якой не ведаў.

Зняты з плячэй яго цяжар, І рук ягоныя ад кошыкаў.

«У самоце паклікаў Мяне, і Я збавіў цябе, Пачуў цябе сярод буры, выпрабаваў цябе у вады разладу.

Слухайце, людзі Мае, і засведчу вам! Ізраілю, паслухай мяне!

Не рабі сабе багоў новых І не пакланіся богу чужому.

Я ёсць Уладар Бог твой, што вывеў цябе з зямлі Егіпецкай, Адчыні вусны свае, і Я напоўню іх.

І не паслухалі людзі Мае голаса Майго, І Ізраіль не прыслухаўся да Мяне.

І адпусціў іх па падумках сэрцаў іх, Няхай ідуць як жадаюць яны.

Калі б людзі паслухалі Мяне, Калі б Ізраіль па Маім шляхам хадзіў,

То змірыў бы ворагаў іх, І на прыгнётчыкаў іх паклаў бы руку Маю.

Ворагі Божыя зманіліся перад імі, І будзе ім свой час.

І насыціў іх хлебам багата, І насычаў іх мёдам».

Псалом 81

Псалом Асафа.

Бог паўстаў сярод процьмы багоў, Каб судзіць багоў гэтых.

Даколі будзеце судзіць няправа І крывадушнічаць перад грэшнымі?

Судзіце справядлива сіротам і бедным, Апраўдайце беднага і прыгнечанага.

Ратуйце бедных і ўбогіх, Ад рук грэшных збаўце іх.

Не зведалі, не зразумелі, ходзяць у цемры, Да пахіснуцца высновы зямлі!

Кажу вам, Вы богі І сыны Бога Вышняга.

Але вы, як усе чалавекі памрэце, І як ад гэтых паноў падзеце.

Паўстані, Божа, і суддзі зямлю, Бо Ты спадкуеш усе народы.

Псалом 82

Песня. Псалом Асафа.

Божа, хто падобны да Цябе? Не маўчы і не супакойвайся, Божа.

Бо вось ворагі Твае зашумелі, І нянавіснікі Тваі ўзнялі галовы.

Супраць людзей тваіх хітра задумляюць, І мяркуюць супраць святых Тваіх.

Казалі: «Пойдзем і панішчым іх па ўсёй зямлі, Каб забылася імя Ізраіль назаўсёды».

Адзінадушна мяркавалі разам, Супраць Цябе збіралі саюз:

Сялібы Ідумейскія і Ізмаільцяне, Мааў і Агаряны,

Гавэл, і Аммон, і Амалік, Іншапляменнікі з жыхарамі Ціра,

І Ассур прыйшоў да іх — Сталі сілай супраць сыноў Лота.

Зрабі ім як Мадіяму і Сісару, Як Іваіму ў плыні Кіссон.

Што загінулі ў Аяндоры, І зрабіліся ўгнаеннем зямным.

Зрыні паноў іх, як Арыва, і Зіва, І Зеўса, і Салмана, усіх паноў іх.

Што казалі: «Забярэм сабе Свяцілішча Бога іх».

Божа мой, зрабі іх як віхуру, Як салому на вецеры,

Як полымя нішчыць дубравы, Яяк полымя апаляе горы.

Так панішчы іх бурай Тваёю, І гневам Тваім змяці іх.

Пакрый твар іх сорамам І спагоняць імя Твае, Божа.

Да пасаромеюцца і змятуцца навекі, Пасаромеюцца і загінуць.

І да зведаюць, што імя Твае — Бог, І Ты Адзіны Вышні па ўсёй зямлі.

Псалом 83

Кіроўцу хору. На Гефскай прыладзе. Карэявым сынам. Псалом.

Як жа сялібы пажаданыя Твае, Божа сілаў!

Тужыць і знемагае душа мая па сялібах Божых! Сэрца мае і плоць мая ўзрадавалася пра Бога жывога.

Бо і птушка знойдзе сабе дом, и галубіца — гняздо для птушанят сваіх, А я каля ахвярнікаў Тваіх, Божа сілаў, Цару і Божа мой!

Шчаслівыя, што жывуць у доме Тваім, У векі вякоў уславяць Цябе.

Шчаслівы чалавек, што мае абарону ў Цябе, Што ў сэрцы ўзносіцца да Цябе.

У даліне слёз месца прызначанае, Бо Законадаўца дасць дабраслаўленне.

Ён узыходзіць ад сілы ў сілу, З’явіцца Бог багоў у Сіёне.

Божа, Божа сілаў, пачуй малітву маю, Пачуй, Божа Якава!

Абаронца наш, пабач Божа, І паглядзі на твар Хрыста Твайго.

Бо адзін дзень у сялібах Тваіх лепш за тысячу іншых, Хацеў бы ляжаць каля ганку Бога майго, чым жыць у сялібах грэшных.

Бо дабрыню і праўду любіць Бог, Бог дабрадар і славу дасць, Бог не адніме даброт ад тых, што ходзяць не ў злабе.

Божа, Божа сілаў, Шчаслівы чалавек, што спадзяецца на Цябе!

Псалом 84

Кіроўцу хору. Карэявым сынам. Псалом.

Дабраволіў, Божа, зямлі Сваёй, Звярнуў з плёну Якава.

Пакінуў бяззаконні людзей Тваіх, Пакрыў усе грахі іх.

Утаймаваў увесь гнеў Свой, Утрымаў гнеў і лютасць Сваю.

Звярні нас, Божа ратавання нашага, І адхілі лютасць Тваю ад нас.

Няўжо навекі прагнявіўся на нас? І гнеў Твой працягнецца з роду ў род?

Божа, Ты звернешся ажывіць нас, І людзі Твае ўзвясяляцца пра Цябе.

Падай нам, Божа, ратунак Твой, Міласэрнасць Тваю падай нам.

Пачую, што кажа мне Бог, Які ўзвесціць мір людзям Сваім, І прападобным Сваім, і да звяртаючых сэрца да Яго.

Недалёка ратаванне Яго ад богабаязных, Заселіцца слава ў зямлю нашу.

Дабрыня і праўда сустрэліся, Праўда і мір аблабызаліся.

Ісціна на зямлі зазіхаціць, І праўда з неба дахілілася.

Бо Бог дасць даброту, І зямля дасць плод свой.

Справядлівасць перад Ім пойдзе, І накіруе па шляху крокі яе.